Íslenska

William R. Finck Jr. 2007

Í Biblíunni, í fyrstu Konungabók 4:31, er viska og speki Salómons sögð meiri en margra annara manna:" Og hann var allra manna vitrastur, vitrari en Etan Esrahíti og Heman og Kalkól og Darda Mahólssynir, og hann var nafnfrægur með öllum þjóðum umhverfis." En eini staðurinn annar í Biblíunni þar sem þessi stórmenni er að finna er fyrsta Króníkubók. 2:6, þar sem við lærum að að Eðan, Heman,Kalkol,Darda, og Simri voru allir synir Sera, sonar Júda.

Í fyrstu Mósebók 46:12 lærum við að þegar Jakob fór til Egyptalands, hafi Sera farið einnig, en engir synir með honum. Þó að hann hafi eflaust flutt konu,eða konur sínar með sér(46:26), og Fares flutti tvo syni sína með sér, fór Sera til Egyptalands án afkomenda. Löngu síðar, í brottförinni frá Egyptalandi, sjáum við að afkomendur Sera voru með Ísraelsmönnum(Num. 26:20). Á meðan manntals skrárnar í eyðimörkinni, nefna ættkvíslir sona Fares(Num. 26:21), eru synir Sera, sem hljóta að hafa verið merkismenn, ekki nefndir fyrir sig.

Er það aðeins tilviljun að þessi nöfn sona Sera, sem koma hvergi annars staðar fyrir í Biblíunni, koma fyrir í sögum Grikkja? Þessir menn sem Salómon var borið saman við hljóta að hafa verið merkismenn, og hvers vegna ættum við ekki sem ekki finnum þá í Hebreskum ritum, að leita til skrifaðra heimilda "þjóðana í kring" um dáðir þessara manna? Auðvitað ættum við að gera það, þar sem okkar er svo oft sagt annarstaðar að afkvæmi Abrahams myndu verða að mörgum þjóðum. Hvar er staðfesting loforðsins, og grundvöllur Kristinnar trúar, ef við finnum hana ekki í sögunni.

Í Grískum bókmenntum, er Dardanos sagður landnámsmaður í norðvestur Anatólíu þar sem var síðar kallað Trója. Höfuðborgin var þekkt undir tvemur nöfnum, Ilios(eða Ilium) eftir Ilos, og Trója eftir Tros, báðir sagðir afkomendur Dardanosar (cf. Strabo, Landafræði, 13.1.25). Hómer lýsir örugt ættartölu frá Dardanos til Ilos og Tros og nokkrar kynslóðir áfram til Príamosar, konungs Tróju þegar borgin var eydd af Grikkjum. Stærri hverfi umhverfis Tróju urður þekkt undir nafninu Tróad, og Grikkir héldu því fram að veggir borgarinnar hefðu verið reystir af sjávarguðinum Póseidoni(Diódórus Sikulus, Library of History, 4.42. 1-3).

by Colonel J.C. Gawler

Innan við hálfa öld eftir að Ætt Ísraels fór í útlegð, var fyrst minnst á Skýþverja í sögulegum heimildum. Þessi skjöl, sem eru frá tíma Essarhaddons Assyríukonungs(681-669 fyrir Krist), voru endurheimt frá skjalasafni Nínevehborgar og eru nú staðsett í British Museum. Þau sýna að Skýþverjar voru þá staðsettir meðal Meda þar sem Biblían segir okkar af sumir af Ísraelítum höfðu verið settir í útlegð( 2 Kings 18:11). Sömu gögn sanna einnig að ný þjóð að nafni Gimiri var einnig staðsett á sama svæði á þessum tíma.

Nema að við eigum að ætlast til þess að þrjár ólíkar þjóðir hafi skyndilega komið inn á þetta svæði á fimmtíu árum, getum við sagt með vissu að allir þrjár voru sama fólkið undir mismunandi nöfnum. Í tungumáli Assýra kölluðust Skýþverjar Izkuza, en það hefur engin útskýring á að nafnið byrji á I nema að þetta nafn hafi verð komið af Isaaca. Ísraelítar gætu vel hafa kallað sig Isaaxa, eða ætt Ísaks, Amos gerði svo nokkrum árum fyrr(Amos 7:16). Það ætti að vera ljóst að í Hebresku fellur hreimurinn ekki á síðasta atkvæði, svo að Isaac var ekki borið fram eins og í Ensku. Þar af leiðandi, gæti I auðveldlega glatast að öllu leyti til að mynda Gríska nafnið Skuthae. Heródótos(VI,64) segir að Persar kölluðu alla Skúþverja Sacae og á hverri Persneskri áletrun(þær voru alltaf á þremur tungumálum) sem mynnist á Sacae(Saka), nefnilega á Behistun fjalli, önnur á gylltum diski, og þriðja á gröf Daríusar, er nafnið alltaf þýtt sem Gimri í Babylónskri útgáfu. Þar sem það er vel þekkt að Assyringar kölluðu Ísrael Khumri, gæti þetta vel verið rót nafnsins Gimiri. Það er því ekki óraunhæft að trúa því að Izkuzi og Gimiri væru því, Ísraelitar í útlegð.

William R. Finck Jr. 2007

Kórinþumenn voru Dórar. Dórar voru þjóðflokkur sem var sagður hafa ráðist inn á Grikkland, samkvæmt öllum fornum heimildum, stuttu eftir Trójustríðin. Grikkir sem byggðu allan Peloponnes skagann og einnig meginlandið fyrir tíma innrásar Dóra, kölluðust "Danaanar"(Danai), og "Akkea" kallaði Hómer þá. Sagnfræðingar dagsins í dag halda því fram að Dórar hafi komið "úr norðri" og benda á Dórísku Tetrapolis, fjórar borgir (Erineus,Boeum,Pindus og Cytinium, sjáið Strabó 9.4.10) sem liggja vestur af Fókis og norður af Delfí á meginlandi Grikklands, sem vitnisburð um þetta. Þessir sagnfræðingar halda einnig að allir Aríar hafi komið "að norðan" inn í fornöld á einum tíma eða öðrum, en þeir hafa stanslaust rangt fyrir sér. Hómer fær mikinn trúnað hjá Strabó fyrir þekkingu sína og nákvæmni þegar hann lýsir íbúum οἰκουμένη og svæðana þar sem þeir bjuggu, og landfræðingurinn vitnar sifellt í skáldið. Hómer lýsti öllum íbúum Grikklands, og þjóðum og stöðum sem Grikkjum var kunnugt um á þeim tíma er hann ritaði um. Hómer minnist ekkert á borgir Tetrapolis, né af Dórum á Grikklandi, né neinstaðar í norðri.

William Finck   © 2007

Þjóðir Miðausturlanda gerðu oft minnisáletranir og aðrar skrár á mörgum tungumálum. Þetta kemur okkur að góðum notum þar sem slíkt hefur stórlega aukið skilning okkar á hinum ýmsu fornu tungumálum landsvæðisins. Með upprisu Forn Grikkja hófust Grískar landfræði og sagnfræði rannsóknir sem, eins og er ljóst af þeirra eigin heimildum byrjuðu á seinni hluta 7 aldar f.Kr. Grísku rithöfundarnir kynntust fyrst nágrönnum sínum í austri í formi veldis Assýra, sem hafði fallið um 612 f.Kr , og enn meir með tilkomu Persaveldis þar sem Kýrus komst til valda 540 f.Kr. Þótt það hefðu verið eldri Grískir sagnfræðingar og rithöfundar söguljóða í sagnfræðilegum stýl, ásamt mörgum öðrum ljóðskáldum, er fyrsti alvarlegi sagnfræðingur sem hefur skilið eftir sig verk Heródótos, sem skrifaði 100 árum eftir dauða Kýrusar. Það kann því að vera augljóst, að elstu ritaðar Grískar heimildir um austurlönd voru undir áhrifum frá Assýringum, og síðar af Persum og Medum.

William R. Finck Jr. 2007 

Tilgangur þessarar afflettu er að sýna fram á að sé maður ekki kunnugur veraldlegri sögu ( sem mikið af er að finna í Grískum klassískum bókmenntum), muni sá ekki að fullu skilja Ritninguna. Þjóð Júdeu sem samanstóð mest af " slæmum fíkjum" ( sem kallast í dag "Gyðingar") var ekki dreift fyrr en 70 e.Kr, eins og var spáð fyrir í Jer. 24:8-10, 26:6, 29:17-19 et al., staðfest af Kristi sjálfum í Lúkasarguðspjalli 21:24. En Jakobsbréf 1:1 talar um " tólf kynkvíslir í dreifingu", og Jakob dó fyrir 70 e.Kr, eins og Jósefus staðfestir, Jakob var ekki að tala við hina svokölluðu "Gyðinga" dreift árið 70, og hvorki gátu þeir "Gyðingar" þegar útbreiddir um heiminn sagt sig vera komna af ættkvíslunum öðrum en þremur, Júda. Benjamín og Leví, og aðeins örlítið brot af þeim nam land á ný í Júdeu eftir heimkomuna frá Babylon. Umfram fyrir langa lýsingu sína á Egyptalandi í bók 2, og öðrum athugunum sínum á fortíðinni, gaf Heródótos lýsingu á sögu Persíu samkvæmt ráðatímum fimm konunga: Kýros(1. 46), Kambýses(2. 1), Súdó-Smerdis(3. 67), Daríus (3. 88), og Xerxes (7. 5). Þessir konungar eru nákvæmlega sömu konungar og þeir sem Daníel spámaður okkar talaði um í Daníelsbók 11:1-2.